Over Broodje Mario

HET VERHAAL VAN BROODJE MARIO

Voor velen een vertrouwd en bekend begrip. Dat heerlijke vers gebakken Italiaanse broodje, belegd met een plak kaas, twee plakken salami, twee plakjes chorizo, wat rauwkost en een groene niet al te pittige italiaanse peper. Elke dag vers bereid met liefde en expertise. En dit in ongewijzigde receptuur sinds 1977 aan de Oudegracht in Utrecht.

Mario Nistro

Het was Mario Nistro die in 1977 is begonnen met het verkopen van zijn beroemde Italiaanse broodje. Ras-ondernemer Mario Nistro, geboren in Monte San Biagio, Italië, had destijds de mogelijkheid om een pizzakraam over te nemen van een kennis. In deze kraam die tot op de dag van vandaag nog steeds elke dag wordt opgebouwd aan de gracht, verkocht Mario toen alleen pizzastukjes. Rond 1977 was er niet veel aanbod wat betreft een snelle snack of een goed belegd broodje. Hetgeen wat tegenwoordig in overdaad wordt aangeboden her en der. Mario kwam toen op het idee om broodjes te gaan verkopen. Zijn creatie, Broodje Mario.

Van 3 Broodjes naar 3000 Broodjes op 1 dag!

In de jaren zeventig was Nederland niet erg bekend met Italiaanse broodjes. Laat staan Salami en chorizo. Vandaar het publiek moest wennen. En, een succes werd het! In het begin verkocht Mario 2 a 3 broodjes op een dag. In de loop der jaren is dit naar 3000 broodjes gegroeid op een drukke zaterdag. De kracht van het succes van Broodje Mario zit hem niet alleen in de samenstelling van de ingrediënten. We hebben het hier ook over het feit dat er elke dag, sterker nog, meerdere keren per dag vers deeg wordt gedraaid. Dit samen met de versheid van het beleg, creëert een ambachtsproduct. Een authentiek Italiaans broodje waar u als klant elke keer weer voor terug komt tijdens uw bezoek aan het mooie centrum van Utrecht.

Wist u dat?

Wist u dat Mario Nistro de pionier was van de terrassen aan de werf van de Oudegracht? De grachtengordels zijn onder andere gebouwd om handelswaar via boten de binnenstad in te krijgen. Aan het eind van de negentiende eeuw verloren de werven en de werfkelders hun handels- en opslagfunctie en trad een periode van verval in. Vanaf 1948 heeft de gemeente Utrecht de werven en werfmuren in eigendom verworven, waarna een proces van restauratie maar ook van uniformering aanbrak. Mario Nistro wilde naast zijn bakkerij en pizzakraam ook een Italiaans restaurant beginnen in een van de werfkelders met daarbuiten een groot terras direct aan het water. Dit was destijds niet erg logisch vanwege het verval van de grachtengordel en werfkelders. Uiteindelijk is het het Italiaanse restaurant samen met het bijhorende terras het grootste van de hele grachtengordel. En het restaurant wat Mario met succes heeft gecreëerd is nog steeds ongewijzigd in ambiance te bezoeken. Il Pozzo.